تکستدونی

کاش آدم ها وسط فراموش کردنشان پیدا نشوند…
درست همان لحظه ای که با خودت و دلت کنار آمده ای

همان لحظه ای که با هر منطق و استدلالی رفتنش را به خورد دل زبان نفهمت داده ای…
یکهو می آیند و هرچه رشته کرده ای را پنبه می کنند!
اینبار بعد از آمدنشان هم که بروند دیگر نمی توانی با خودت کنار بیایی،

حالا هی دنیا را بهم بریز ،زمین و زمان را مقصر بدان دیگر مثل بار اول نمی شود
تو با لبخندش جان تازه گرفتی و بعد از رفتنش باید جان بدهی…!
پس از همان اول درِ رفتن را باز بگذار اما درِ آمدن را خوب و محکم ببند…!