به سمت و سوی انسان بودن قدم بگذاریم
همین بس که به سمت و سوی انسان بودن قدم بگذاریم و تبدیل شویم به همان کسی که باید باشیم،
مُحَرَم یعنی تکرار و تمرین انسان بودن،
اینکه دست بگذاریم بروی شانه های کسی که در درون ما نیست و عشق را فریاد زنیم راه از جایی نمیبرد.
اولین شرط انسانیت همین است اینکه نخواهیم چیزی باشیم که نیستیم.
معیار انسانیتِ انسان،ظاهر مهربان و دلسوز نیست درون آدمی باید بی آلایش باشد روحش پاک و بی فریب باشد.
محرم اتفاقی نیست که بشود تنها با لباسی سیاه و سینه زدن های همیشگی عزادار یک عمر ظلمت بود،
دل نباید سیاه بماند که اگر اینچنین باشد انسانیت معنایی پیدا نخواهد کرد..