هر متفکّرِ ژرف، از فهمیده شدن بیشتر میهراسد تا از بد فهمیده شدن.
بد فهمیده شدن شاید غرورش را بیازارد، امّا فهمیده شدن، دلش را، حسِّ همدردی اش را، حسّی را که همواره میگوید:
«وای! چرا شما خواهان آن-اید که روزگار بر شما به همان سختی-ای بگذرد که بر من گذشته است؟»
فردریش نیچه