تکستدونی

تمام غصه ها از همان جایی شروع می شود که ترازو بر می داری

می افتی به جان دوست داشتنت.

اندازه می گیری.

حساب و کتاب می کنی، مقایسه می کنی. و خدا نکند که حساب و کتابت برسد

به آنجا که زیادتر دوستش داشته ای، که زیادتر بخشیده ای، که زیادتر گذشته ای.
به قدر یک ذره، یک ثانیه حتی.

درست از همینجاست که توقع آغاز می شود و توقع،

آغاز همۀ رنجهایی است که ما می بریم.

ادعای بی‌تفاوتی سخت است.
آن هم نسبت به کـسی که،
زيباترين حسِ دنيا را با او،
تجـــربه کردی…!

ای رشک ماه و مشتری با ما و پنهان چون پری
خوش خوش کشانم می‌بری آخر نگویی تا کجا
 مولوی 

از آن رو به تو عاشقم
که می دانم دوستم داری
تنها به خاطر خودم و
نه هیچ چیز دیگر
 جان کیتس

آرام بخش ها
حافظہ ام را پاک کردہ اند

اما
دلم میگوید
من کسے را
بسیار دوست مے داشتم….! .

محمد برقعی