تکستدونی

دوستتت دارم ، نمی دانم ، چرایش را نپرس
اتفاقی دل سپردم ماجرایش را نپرس

بارها باریده ام در کوچه های بی کسی
در هوای بودنت ، اما کجایش را نپرس

آسمانت را حریم صحن آغوشم بکن
چون به پرواز آمدم حال و هوایم را نپرس

زندگی طعم غزل از استکان حافظ است
فال من خوش نیست بی تو ، محتوایش را نپرس

در حکایتِ بازنده ترین مردِ تاریخ
زمان “بُعد” ندارد
تنها …… بغض …… دارد
کاش روزگار کمی‌ سخاوت داشت

نیکی‌ فیروزکوهی

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯼ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ ﺍﺳﺖ ..
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ.. ﺍﯾﻨﺠﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ،
ﺑﺎ ﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﯿﻢ ..
ﺳﭙﺲ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ
ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﺭﻭﺍ، ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ، ﻣﯽ ﺭﻭﯾﻢ ..

 ﯾﻮﺳﺘﯿﻦ ﮔﺮﺩﺭ 

ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ” ﺁﺭﺍﻡ ” ﺯﻧﺪﮔﯿﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،
ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ” ﮔﻮﺵ ” ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ
ﺩﯾﺮﺗﺮ “ﻏﻤﮕﯿﻦ ” ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ،
” ﺳﺨﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ” ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ،
ﻃﻮﻻﻧﯽ ” ﺩﻭﺳﺘﺘﺎﻥ ” ﺩﺍﺭﻧﺪ ،
ﮐﻢ ” ﻋﺎﺷﻖ ” ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ،
” ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ” ﺭﺍ ﺑﻠﺪﻧﺪ، ” ﺣﻮﺍﺳﺸﺎﻥ” ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ ، …
” ﺩﺭﺩ ” ﺭﺍ ﺑﻪ ” ﺟﺎﻥ ” ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ” ﻧﺮﻧﺠﺎﻧﻨﺪ ” ، …
ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ” ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺑﺸﮑﻨﺪ” !
ﺩﯾﮕﺮ” ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ” !
ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ” ﮐﻢ” ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﺩﯾﮕﺮ “ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ

ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ
ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺟﺎﻥ ﻫﻢ
ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﺗﻦ …

ﺭﺿﺎ ﮐﺎﻇﻤﯽ