تکستدونی

چشمه‌ساری در دل و
آبشاری در کف،
آفتابی در نگاه و
فرشته‌ای در پیراهن،
از انسانی که تویی
قصه‌ها می‌توانم کرد…
“احمد شاملو”

قلبم را در مِجری کهنه ای پنهان میکنم، در اتاقی که دریچه ایش نیست

از مهتابی به کوچه ی تاریک خم می شوم و به جای همه نومیدان می گریم ؛

آه من حرام شدم .

با اینهمه ای قلب دربه در ، از یاد مبر که ما ،

من و تو ، عشق را رعایت کرده ایم

از یاد مبر که ما ،

من و تو ، انسان را رعایت کرده ایم ؛

خود اگر شاهکار خدا بود یا نبود .

خدای را
نا خدای من!
مسجد من کجاست؟
در کدامین دریا
کدامین جزیره؟-
آن جا که من از خویش برفتم تا در پای تو سجده کنم
و مذهبی عتیق را
– چونان مومیائی شده ئی از فراسوهای قرون –
به ورود گونه ئی
جان بخشم.
مسجد من کجاست؟
با دستهای عاشقت
آن جا
مرا
مزاری بنا کن!

به تو دست می سایم و جهان را در میابم

به تو می اندیشم

و زمان را لمس می کنم

معلق و بی انتها

عریان

عشق آمد و
دردم از جان گریخت ،
آغاز از پایان آغاز شد …
“شاملو”