تکستدونی

ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ
ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ!
ﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ …
ﻋﺮﻕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺧﯿﺎﻟﺖ،
ﻭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ
ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ …
ﭼﺘﺮﻫﺎ،
ﻓﻠﺞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ
ﻭ ﻣﻦ …
ﮐﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻫﻢ
ﻋﻘﯿﻢ ﺷﻮﻧﺪ،
ﻣﺜﻞ ﺑﻐﺾ ﻫﺎﯾﻢ
ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ!

دلم به بوی تو آغشته است.
سپیده دمان
کلمات سرگردان برمی خیزند و
خواب آلوده دهان مرا می جویند
تا از تو سخن بگویم.
کجای جهان رفته ای
نشان قدم هایت
چون دان پرندگان
همه سویی ریخته است
باز نمی گردی، می دانم
و شعر
چون گنجشک بخارآلودی
بر بام زمستانی
به پاره یخی
بدل خواهد شد.

شمس لنگرودی