تکستدونی

می‌ گفت آدم‌ها گنجشک‌های حیاط پشتی‌ خانه تان نیستند که برایشان دانه بپاشی،

به هر روز آمدنت عادتشان بدهی‌….

گاه و بیگاه روی پله‌ها بنشینی برایشان درد دل کنی‌ یا چشم‌هایت را ببندی

و در خلسه ی مالیخولیایی خودت به جیک جیکشان گوش کنی‌.

بعد یکروز حوصله‌ ‌ات سر برود. خسته از شلوغی، خسته از بودنشان ، راهت را بکشی بروی.
آدم‌ها حتی مثل گنجشک‌ها نیاز به کیش کیش ندارند.
می‌‌روند اما با دلی‌ شکسته… .
.
.
نیکی فیروزکوهی

و من می‌‌توانم
یک صبحِ زیبا
پنجره را به سبز سبزِ دنیا باز کنم
و بی‌ هیچ هراسی از زخم‌های درونم
به همسایه بگویم
سلام
سلام

نيكى فيروزكوهي