در دل من چيزي است ، مثل يك بيشه نور، مثل خواب دم صبحو چنان بي تابم ، كه دلم مي خواهدبدوم تا ته دشت ، بروم تا سر كوه ، دورها آوايي است ، كه مرا مي خواند.
” سهراب سپهری “