فرصتی نبود لحظهاش که رسید نه به دستهایش فکر میکردم نه آخرین نگاهش نه رفتنش نه حتی آرزوی ماندنش تنها به زمینی که باید دهان باز میکرد و با قساوتِ تمام میبلعید کسی را که نمیدانست، پس از این لحظه با خودش چه باید بکند
نیکی فیروزکوهی