دو پای لخت از اتفاق خیابان و اتفاق از چتر واژگون یکی عشق، گذشت ما سهم بی قراری ی ترس از مرگ ایم هر ثانیه لبخند هامان به جاری ی اشک ، کوک ست
هانی فرهمند