و عشق تنها عشق مرا به وسعت اندوه زندگی ها برد مرا رساند به امکان يک پرنده شدن
سهراب سپهری
ایمان بیاورید به خدایی که به پیچک فرمود: نرده را زیبا کن!
زندگی وزن نگاهیست که در خاطره ها میماند …
در دل من چيزي است ، مثل يك بيشه نور، مثل خواب دم صبحو چنان بي تابم ، كه دلم مي خواهدبدوم تا ته دشت ، بروم تا سر كوه ، دورها آوايي است ، كه مرا مي خواند.
” سهراب سپهری “
چیـزها دیـدم در روی زمین :
کـودکـی دیـ ـدم، ماه را بـو می کـرد !
قفـسی بـی در دیـدم کـ ـه در آن، روشنی پرپر میــزد
نردبانـی که از آن، “عشق” میـرفت بـه بــام ملکـوت ….