تکستدونی

انسان باید یاد بگیرد چگونه خودش هم صحبت خودش باشد .

                  لاوینیا / جیوکوندا بلی

بخت بلندی داشتیم
آنقدر بلند
که هیچگاه دستمان به آن نرسید.

یک بار هم راهش را سمت ما نکرد!

قسمت را می گویم رفیق

همیشه من بودم و قسمتی که

فرسنگ ها با من فاصله داشت

می ترسم روزی بیاید که دیگر

نه راهی برایم مانده باشد نه سمت!!!

گاهی یک نگاه در یک گوشه چنان به دلت می نشیند

که انگار سال هاست کنارش زندگی کرده ای

گاهی یک نگاه برای همیشه در خاطرت جاودانه می شود

گاهی یک لبخند غوغایی درونت به پا می کند

و شاید زندگی یعنی گذر همین یک ها ..

سخت ترين حس اينه كه بفهمي نه راه پس داري نه پيش.

وبايد خودت را به دست تقدير بسپاري.

واين چقدر تلخ است و چه اندازه سخت،كه روي دلت پا بگذاري و روياهايت و باورهايت را در قلب شكسته ات دفن كني و از احساست دم نزني..!