چه کسی می داند
که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟
که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایــی!!
“سهراب سپهری”