آن روزها رفتند و گم شدند آن کوچه های گیج از عطر اقاقی در ازدحام پر هیاهویِ خیابانهای بی برگشت و دختری که گونه هایش را با برگهای شمعدانی رنگ میزد، آه اکنون زنی تنهاست…!
فروغ فرخزاد