عاشق که باشی ، قلبت همیشه بازیچه ی تزلزلِ زجر آورِ آدمها در بودنشان است حضورهایی آنچنان زودگذر مثلِ فاصله ی درد تا مسکن و تسکین تا حمله یِ بعدی همیشه در حیرتم ، از آلودگیِ قلبهای مهربان , به استمرار در انعطاف
نیکی فیروزکوهی