تکستدونی

انتظار ، انزوای جهان ست
کنجی هم قواره ی شانه های زار پدر
که وقتی به خانه می آمد
ما ، مشق گرسنگی مان را کابوس می دیدیم

هانی فرهمند

می‌بوسم غمِ نگاهِ کودکی را که
از پدر
نه خودَش را دارد
نه روزش را