آدم حتی وقتی در جایگاه متهمان در دادگاه نشسته است،
همیشه برایش جالب است که بشنود درباره اش حرف می زنند.
آلبر کامو
همه ی بدبختی و بی رحمی تمدن رو میشه با یه اصل بدیهیِ احمقانه سنجید: ” ملل خوشبخت تاریخی ندارند!”
آرزوی غیر عاقلانه ی بازگشت به عقب و یا برعکس ، سریع تر ساختن گردش عقربه های زمان ، این تیرهای سوزان حافظه …
اگر همه کس اسرار نهان خود را فاش و حرفه ی حقیقی و هویت خود را اعلام میکرد، ما سرگیجه میگرفتیم!