مهاجرت همیشه از جایی به جایی نیست، گاهی از خودت به یک نفر دیگر است. این زبانهای متفاوت نیستند که آدمها را با هم غریبه می کنند، این سکوت مداوم است که تو را حتی با همزبانهای خودت بیگانه می کند.
خاطرههای اتفاقی و تصادفی نداریم، از میان بیشمار یادها که بر ذهن اثر میگذارند،
فرد ناخودآگاه آنهایی را برمیگزیند که احساس میکند اکنون به کارش میآیند.