تکستدونی

دخترها ؛

بی‌دلیل بابائی نشده‌اند
دخترها می‌دانند که
هربار دلشان
از نامردی‌های “دنیا” بگیرد
دستی ایمن و مردانه
به‌ دور از حسِ نیاز
روی سرشانذنوازش می‌شود
که جز “عشق”
عطر دیگری ندارد

نگاه کن،
تو می‌دمی و
آفتاب می‌شود…
…
فروغ فرخزاد

حواست را خوب جمع کن
نکند گیج هوایش بشوی
خیسِ بارانش
یا مست بهار نارنج های
کوچه و خیابانش
این “اردیبهشت”
از آن لعنتی های دوست داشتنی ست
که در آن عاشق شدن
آی میچسبد!

کیستی که من
اینگونه به اعتماد
نام خود را
با تو می گویم.
کلید قلبم را
در دستانت می گذارم
نان شادی ام را با تو قسمت می کنم
به کنارت می نشینم
و سربر شانه‌ی تو
اینچنین آرام
به خواب می روم؟
کیستی که من
اینگونه به جد در دیار رویاهای خویش با تو درنگ می کنم؟!
کیستی که من
جز او
نمی بینم و نمی یابم ؟!
دریای پشت کدام پنجره ای؟
که اینگونه شایدهایم را گرفته ای
زندگی را دوباره جاری نموده ای
پر شور
زیبا و روان
دنیای با تو بودن در اوج همیشه هایم
جان می گیرد
و هر لحظه تعبیری می گردد از
فردایی بی پایان
در تبلور طلوع ماهتاب
باعبور ازتاریکی های سپری شده.
کیستی
ای مهربان ترین؟ …

و اگر می‌‌نویسم
دوست دارم بدانی
در خلا دنیایِ بی‌ جاذبه از نبودنت
عجیب معلقم
می‌چرخم
و می‌‌چرخم
و می‌چرخم
و در چشم‌های ناباورِ یک سرگردانِ دلتنگ
کسی‌ رامی بینم
شبیهِ خودم
که هنوز عاشقِ کسی‌ ‌ست شبیهِ تو

نیکی‌ فيروزكوهى