صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت حافظ
فاش میگویم و از گفته ی خود دلشادم بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم حافظ