چقدر جای سوره ای به نام پدر خالیست… که این گونه آغاز شود : قسم بر پینه ی دستانت، که بوی نان میداد و قسم بر چشمان همیشه نگرانت… قسم بر بغض فرو خورده ات که شانه ی کوه را لرزاند و قسم بر غربتت، وقتی هیچ بهشتی زیر پایت نیست…
شهره توکلی