تکستدونی

این همه از تاریکی بد نگویید
شما که فروش چراغتان
به لطف همین تاریکی ست …

 شمس لنگرودی

می‌نویسم چنان زیبایی
که صخره‌ها سر راهت آب می‌شوند
تا با تو راهی دریا شوند
کرجی‌ها به صخره پناه می‌برند
تا پیشت بمانند و
به بستر دریا نیفتند
می‌نویسم چنان زیبایی
که تمامی آب‌ها دهانه دریا جمع می‌شوند
تا ورود تو را ببینند…
ای رود
انگشتت را به من بده
به ساحل شعرهای من قدم نه
نمی‌توانم از تو چنان بگویم که دفتر اشعارم‌تر شود
انگشتت را به من بده
بر پله‌های دفتر من قدم نه
می‌خواهم گل‌هایی در شعرم بروید
که کرک ملتهبش را زیر سر انگشتانم حس کنی

شمس لنگرودی

نوروز منی تو

با جان نو خریده به دیدارت می دوم

شکوفه های توام من

به شور میوه شدن

در هوای تو پر می کشم.

شمس لنگرودی

برخاستم از خواب
در پلکم تویی
و نمی‌دانم کجایی…

…
شمس لنگرودی