تکستدونی

دلم برایت تنگ شده و هیچکس حضورِ موذیانه ی بغضی پنهان را در نگاهم نمی‌بیند.
ضربه‌ای به شانه‌ام می‌‌زنند و من در اعماقِ سرخگونِ قلبم می‌دانم، از سکوتِ من چه خرسندند.
درست مثلِ اینکه از پرنده‌ای در قفس سوال کنی‌ چه اتفاقی افتاده ؟
بعد بنشینی برای آرزوهایش دعا کنی‌ ….

آدم‌ها از یکدیگر هیچ چیزی نمی‌‌دانند .. هیچ چیز

نیکی فیروزکوهی

حالِ تهوع میگیری …
اگر بدانی
که یک مارِ بزرگ بلعیده ام
چنبره زده گوشه دلم
نیش میزند به محرمانه‌ترین حرف‌هایِ ما
به خاطراتِ ما
دچارِ خوفِ میشوی
اگر بدانی
چیزی مثلِ یک گودالِ بزرگ مرا بلعیده است
مثلِ تاریکی‌ محض
سکوتِ مطلق
… شب … شب … شب
و من چنبره می‌‌زنم رویِ تمامِ خاطراتی که … دیگر با تو ندارم
خوش به حالِ مار
تنها موجودیست که پیچ و تابش از درد نیست
از این تلخ تر نمی‌‌شد نوشت

نیکی‌ فیروزکوهی

به مردی که دیر به خانه می‌‌آید
در آغوشم نمی‌‌گیرد
نوازشم نمی‌‌کند
شعری نمی‌‌گوید
شعری نمی‌‌خواند
مرا نمی‌بیند
مرا نمی‌‌خواهد
به مردی که دیگر مثلِ قبل دوستم ندارد
بگوئید
با وعده‌های سالیانِ پیشِ ما چه کرده است

نیکی‌ فیروزکوهی

و عشق اگر پرنده‌ای بود
که پرّ می‌‌کشید
به آسمانِ شهرِ تو می‌‌رسید
اگر دستت را دراز می‌‌کردی
و در آغوشت
عشق را آغاز می‌‌کردی
آه‌ حتی اگر خانه هامان به هم نزدیک بود
اگر دست هامان به هم می‌‌رسید
اگر آغوشِ تو قفسی بود
اگر من پرنده‌ای …

نیکی‌ فیروزکوهی

همیشه گفته ام
چه فرق می‌‌ کند چقدر فاصله ، وقتی‌ رفته باشی‌ …
همیشه گفته ای
رفتن همان قدر دلشوره دارد که ماندن
همیشه گفته ام
هیچ کس برای هیچ کس نبود
همیشه گفته ای
هیچ کس برای هیچ کس نماند
ما هم …

 نیکی‌ فیروزکوهی