تکستدونی

شازده كوچولو: آخرشم اونایی واسم ميمونن که اصن روشون حساب باز نکرده بودم

و گذاشته بودمشون حاشیه ی زندگیم

روباه روزنامه روى ميز رو برداشت عينكشو زد و گفت:

اوناهم منتظرن بیاریشون وسط که برن

بده به دست من این بار بیستون ها را
که این چنین به تو ثابت کنم جنون ها را
بگو به دفتر تاریخ تا سیاه کند
به نام ما همه ی سطرها، ستون ها را
عبور کم کن از این کوچه ها که می ترسم
بسازی از دل مردم کلکسیون ها را
منم که گاه به ترکِ تو سخت مجبورم
تویی که دوری تو شیشه کرده خون ها را
میان جاده بدون تو خوب می فهمم
نوشته های غم انگیز کامیون ها را!

نه مرا خواب به چشم و
نه مرا دل در دست
چشم و دل هر دو
به رخسار تو آشفته و مست!

چقدر شوم است
لحظه ای که
بعد از سال ها به مقصد برسی!
آن وقت ببینی
راهی که آمدی اشتباه بوده…
بعد از آن
تو می مانی و یک عمر تنهایی
و بی اعتمادی به تمام راه های دنیا…